ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ

Τον τελευταίο καιρό προβάλλεται στο διαδύκτιο κυρίως από Σέρβους, Σκοπιανούς και Έλληνες εθνικιστές η αντιεπιστημονική άποψη ότι οι Αλβανοί ήρθαν τον μεσαίωνα στη Βαλκανική χερσόνησο από τον Καύκασο. Η θεωρία αυτή δεν υποστηρίζεται από κανένα σύγχρονο επιστήμονα, αλλά εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες. Οι Σέρβοι διαδίδουν τη θεωρία αυτή, για να υποστηρίξουν ότι το Κόσοβο είναι Σερβικό, αφού οι Αλβανοί δεν είναι αυτόχθονες στα Βαλκάνια. Οι Σκοπιανοί υποστηρίζουν τη θεωρία αυτή, διότι με αυτό τον τρόπο λύνουν και το πρόβλημα των Αλβανών των Σκοπίων. Η θεωρία ότι οι Αλβανοί ως απόγονοι των Ιλλυριών είναι αυτόχθονες στην περιοχή των Σκοπίων αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για το κράτος των Σκοπίων. Η θεωρία της προέλευσης των Αλβανών από τον Καύκασο λύνει το πρόβλημα αυτό. Τώρα όσον αφορά στους Έλληνες εθνικιστές, αυτοί υποστηρίζουν την εκ Καυκάσου προέλευση των Αλβανών λόγω αντιαλβανισμού.

Στη μελέτη μας αυτή θα δείξουμε ότι όχι απλώς οι Αλβανοί δεν προήλθαν από τον Καύκασο, αλλά ότι αντίθετα οι Αλβανοί μαζί με τους Αχαιούς κατά την προϊστορική περίοδο μετανάστευσαν στην περιοχή του Καυκάσου. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι υποστηρικτές της εκ Καυκάσου προέλευσης των Αλβανών είναι ότι εκτός από τους Αλβανούς αναφέρεται στα αρχαία κείμενα και λαός με το όνομα Αχαιοί στον Καύκασο.

Αλλά ας δούμε τι υποστηρίζουν σοβαροί επιστήμονες επ’ αυτού του θέματος.

Ο Κώστας Μπίρης στο βιβλίο του ‘’Αρβανίτες. Οι Δωριείς του νεώτερου Ελληνισμού θεωρεί ότι οι Αλβανοί της Βαλκανικής χερσονήσου και οι Αλβανοί του Καυκάσου είναι δύο διαφορετικοί λαοί και ότι πρόκειται περί συμπτώσεως. Γράφει συγκεκριμένα: ‘’Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα και για το όνομα Αλβανοί. Γιατί, ενώ δεν ελέγοντο Αλβανοί όλοι οι κάτοικοι της Νέας Ηπείρου, με το όνομα αυτό ήσαν γνωστοί κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους και κατά τους πρώιμους χρόνους του μεσαίωνος οι κάτοικοι μιας περιοχής του Πόντου στους πρόποδες του Καυκάσου, και οι κάτοικοι της Λομβαρδίας στην Άνω Ιταλία. Και των μεν Αλβανών της Άνω Ιταλίας δεν έγινε καμμία σύγχυσις με τους Αλβανούς της Νέας Ηπείρου. Το γεγονός όμως ότι οι Αλβανοί του Καυκάσου έπαυσαν να αναφέρωνται στην ιστορία μετά τον έκτον αιώνα, τέσσερις δε αιώνες αργότερα αρχίζει να αναφέρεται στις ιστορικές πηγές δράσις Αλβανών ή Αλβανιτών στη Νέαν Ήπειρο, εδημιούργησε μεγάλη περιπλοκή στις θεωρίες των εθνολόγων που ασχολήθηκαν με την καταγωγή των τελευταίων αυτών. Πάντως, ύστερα από την εκτενέστατη διερεύνησι που έγινε πάνω στο θέμα αυτό, η σύγχρονη επιστήμη πιστεύει ότι μόνο για σύμπτωσι πρόκειται και δεν υπάρχει καμμία σχέσις μεταξύ των δύο λαών που σε διαφορετικές εποχές εμφανίζονται με το ίδιο όνομα, ο ένας στις ανατολικές παρυφές του Πόντου και ο άλλος στη δυτική πλευρά της χερσονήσου του Αίμου’’ (σελ. 15).

Ομοίως και ο Λουκάς Μπέλλος στο βιβλίο του ‘’Αλβανικά ή αι τρεις ζώσαι διάλεκτοι της Ελληνικής γλώσσης’’ υποστηρίζει ότι: ‘’Ώστε λίαν πιθανόν αποβαίνει, ότι οι νυν κάτοικοι της Ιλλυρίας (Αλβανίας) εισίν οι αρχαίοι Ιλλυριοί, ονομασθέντες Αρβανίτες από του όρους Αρβάνου κατ’ Άνναν την Κομνηνήν, μηδέν δε κοινόν έχοντες μήτε προς τους Αλβανούς της Ρώμης, οίτινες ήσαν Λατίνοι οικούντες την πόλιν Άλβανον, μήτε προς τους του Καυκάσου, οίτινες αναφέρονται Μασσαγέται, τουρκικής δηλ. φυλής’’ (σελ. 61).

Αμφότεροι όμως οι ερευνητές πλανώνται, όπως θα αποδείξουμε, διότι όλοι αυτοί οι Αλβανοί στους οποίους αναφέρονται έχουν σχέση μεταξύ τους.

Πολύ σωστά ο Παναγιώτης Κουπιτώρης στο βιβλίο του ‘’Αλβανικαί Μελέται’’ υποστηρίζει ότι οι Αλβανοί ήταν ένα ελληνικό φύλο, το οποίο μετανάστευσε στον Καύκασο. Γράφει συγκεκριμένα: ‘’Επιρρωννύει δε την συγγένειαν των εν Ευρώπη και εν Καυκάσω Αλβανών και η τούτων εξ Ελλήνων καταγωγή. Κατ’ αρχαίας παραδόσεις και υπομνήματα οι συγγραφείς παραδιδόασιν ότι οι εν Καυκάσω πάλαι Αλβανοί κατήγοντο εκ Θεσσαλών των μετά Ιάσονος στρατευσάντων επί τους Κόλχους, και την Ιβηρίαν και Αλβανίαν επελθόντων μέχρι Κασπίας’’ (σελ. 25). Ο Κουπιτώρης παραθέτει απόσπασμα από τον Τάκιτο που επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία (TacitiAnnal. 6, 34).

Ομοίως και ο Ιάκωβος Θωμόπουλος στο βιβλίο του ‘’Πελασγικά’’ γράφει: ‘’Επιρρωνύει δε τέλος την συγγένειαν των εν Καυκάσω Αλβανών προς τους εν Ευρώπη και προς τα Ελληνοπελασγικά φύλα η συνείδησις, ην είχον ούτοι περί της ιδίας καταγωγής ομολογούντες εαυτούς κατά την παράδοσιν απογόνους των εκ Θεσσαλίας μετά Ιάσονος στρατευσάντων επί τους Κόλχους, και την Ιβηρίαν και την Αλβανίαν επελθόντων μέχρι Κασπίας (Tacit. Annal. 6, 34). Η αυτή παράδοσις ιστορεί τους εν τω Ευξείνω υπό τον Καύκασον Αχαιούς, τους νομαδικώς και από της κατά θάλασσαν πειρατείας ζώντας, είτε Φθιώτας Αχαιούς από της στρατιάς του Ιάσονος είτε αποίκους Ορχομενίων Βοιωτών μετά Ιαλμένου πλανηθέντων εκεί μετά την άλωσιν της Τροίας (Στραβ. 416. 495) (σελ. 687).

Η σχέση των Αλβανών της Βαλκανικής με τους Αλβανούς του Καυκάσου ενισχύεται και από τα κοινά γεωγραφικά ονόματα ανάμεσα στον Καύκασο και την Βαλκανική.

Στην Αλβανία του Καυκάσου έχουμε Κεραύνια όρη, Αλβάναν πόλιν, Αλβάνον ποταμόν (Πτολ. V, 12) και φυλή Τούσκων (Πτολ. V, 9), τα οποία σχετίζονται με τα Κεραύνια όρη στα Ιλλυρικά όρια της Ηπείρου, το Αλβανόν όρος, την Αλβανόπολη στην Ιλλυρία και τους Τόσκους στη σημερινή Αλβανία.

Ας εξετάσουμε ονόματα ποταμών που υπάρχουν στον Καύκασο και τη σχέση τους με ονόματα αρχαίων λαών, πόλεων, βουνών και ποταμών της Βαλκανικής, όπως τα συσχετίζει ο Ιάκωβος Θωμόπουλος..

Άβας. Πρβλ. τους Λελεγικούς Άβαντες στην παραλία και τα νησιά της Μ. Ασίας και στην Εύβοια.

Αλαζόνιος. Πρβλ. τους Αλιζώνες του Ομήρου, οι οποίοι κατοίκησαν κατά τον Έφορο την παραλία μεταξύ Μυσίας, Καρίας και Λυδίας.

Γέρρος. Πρβλ. Γερώνιον πόλη στα όρια μεταξύ Ιλλυρίας και Μακεδονίας.

Καμβύσης. Πρβλ. τα Καμβούνια όρη της Θεσσαλίας.

Κύρος. Πρβλ. Κίρι ποταμός της σημερινής Αλβανίας στη Σκόδρα.

Ροιτάκης. Πρβλ. Ροίτειον ακρωτήριο και πόλη Τρωάδας και Ροίτιον όρος Κορσικής.

Χάνης. Πρβλ. Χάον όρος στην Αργολίδα, Χάονες, Χαονία και Χαύνοι στην Ήπειρο.

Ας εξετάσουμε ονόματα πόλεων του Καυκάσου και τη σχέση τους με ονόματα περιοχών, πόλεων και οικογενειών της Βαλκανικής, όπως τα συσχετίζει ο Ιάκωβος Θωμόπουλος..

Αβλιάνα. Πρβλ. Αυλών πόλη στη Λακωνική, στην Αρκαδία, στην Κρήτη και στην Ήπειρο.

Βακχία. Πρβλ. Βάκχιον νησί στην Μικρασιατική παραλία.

Βαρούκα. Πρβλ. το όνομα της οικογένειας Βαρούχα της Ηπείρου.

Γάγγαρα. Πρβλ. Γάγγρη πόλη της Παφλαγονίας

Δεγλάνη. Πρβλ. το Ηπειρωτικό όνομα Δαγκλής.

Μισία. Πρβλ. Μισητός πόλη Μακεδονίας, Μίσιος ποταμός στην Πικεντίνα της Ιταλίας.

Μοζιάτα. Πρβλ. Μυζεκία περιοχή της σημερινής Αλβανίας.

Σαμουνίς. Πρβλ. Σαμουλία πόλη Καρίας.

Σανούα. Πρβλ. Σάνη πόλη Θράκης

Σώζεται μάλιστα και το όνομα του βασιλιά των Αλβανών του Καυκάσου Οροίζης ή Οροίσης, του οποίου το όνομα ο Θωμόπουλος συσχετίζει με τον Όροιδο, τον βασιλιά των Θεσπρωτικών Παραυαίων της Ηπείρου.

Από τη γλώσσα των Αλβανών του Καυκάσου σώζεται μόνο μία λέξη από τον Στράβωνα (11, 2, 15), ο οποίος γράφει ότι κάσπιον καλούσαν τον Καύκασο κατά τον Ερατοσθένη οι επιχώριοι. Ο Θωμόπουλος υποστηρίζει ότι το θέμα βρίσκεται στα αλβανικά κάρπε-α, κάρμε-α, σκρέπ-ι, σκάμbι ‘πέτρα, βράχος’.

Από όλα αυτά φαίνεται ότι οι Αλβανοί και οι Αχαιοί του Καυκάσου ήταν πανάρχαια Ελληνοπελασγικά φύλα, τα οποία είχαν μεταναστεύσει σε αυτές τις περιοχές από την Βαλκανική κατά την προϊστορική περίοδο. Περισσότερες όμως αποδείξεις για τις πανάρχαιες μετακινήσεις των Ελληνοπελασγών σε αυτές τις περιοχές θα παρουσιάσω σε επόμενα δημοσιεύματά μου σε αυτό το ιστολόγιο.