ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ (ΜΕΡΟΣ 2)

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ

Τον τελευταίο καιρό προβάλλεται στο διαδύκτιο κυρίως από Σέρβους, Σκοπιανούς και Έλληνες εθνικιστές η αντιεπιστημονική άποψη ότι οι Αλβανοί ήρθαν τον μεσαίωνα στη Βαλκανική χερσόνησο από τον Καύκασο. Η θεωρία αυτή δεν υποστηρίζεται από κανένα σύγχρονο επιστήμονα, αλλά εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες. Οι Σέρβοι διαδίδουν τη θεωρία αυτή, για να υποστηρίξουν ότι το Κόσοβο είναι Σερβικό, αφού οι Αλβανοί δεν είναι αυτόχθονες στα Βαλκάνια. Οι Σκοπιανοί υποστηρίζουν τη θεωρία αυτή, διότι με αυτό τον τρόπο λύνουν και το πρόβλημα των Αλβανών των Σκοπίων. Η θεωρία ότι οι Αλβανοί ως απόγονοι των Ιλλυριών είναι αυτόχθονες στην περιοχή των Σκοπίων αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για το κράτος των Σκοπίων. Η θεωρία της προέλευσης των Αλβανών από τον Καύκασο λύνει το πρόβλημα αυτό. Τώρα όσον αφορά στους Έλληνες εθνικιστές, αυτοί υποστηρίζουν την εκ Καυκάσου προέλευση των Αλβανών λόγω αντιαλβανισμού.

Στη μελέτη μας αυτή θα δείξουμε ότι όχι απλώς οι Αλβανοί δεν προήλθαν από τον Καύκασο, αλλά ότι αντίθετα οι Αλβανοί μαζί με τους Αχαιούς κατά την προϊστορική περίοδο μετανάστευσαν στην περιοχή του Καυκάσου. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι υποστηρικτές της εκ Καυκάσου προέλευσης των Αλβανών είναι ότι εκτός από τους Αλβανούς αναφέρεται στα αρχαία κείμενα και λαός με το όνομα Αχαιοί στον Καύκασο.

Αλλά ας δούμε τι υποστηρίζουν σοβαροί επιστήμονες επ’ αυτού του θέματος.

Ο Κώστας Μπίρης στο βιβλίο του ‘’Αρβανίτες. Οι Δωριείς του νεώτερου Ελληνισμού θεωρεί ότι οι Αλβανοί της Βαλκανικής χερσονήσου και οι Αλβανοί του Καυκάσου είναι δύο διαφορετικοί λαοί και ότι πρόκειται περί συμπτώσεως. Γράφει συγκεκριμένα: ‘’Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα και για το όνομα Αλβανοί. Γιατί, ενώ δεν ελέγοντο Αλβανοί όλοι οι κάτοικοι της Νέας Ηπείρου, με το όνομα αυτό ήσαν γνωστοί κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους και κατά τους πρώιμους χρόνους του μεσαίωνος οι κάτοικοι μιας περιοχής του Πόντου στους πρόποδες του Καυκάσου, και οι κάτοικοι της Λομβαρδίας στην Άνω Ιταλία. Και των μεν Αλβανών της Άνω Ιταλίας δεν έγινε καμμία σύγχυσις με τους Αλβανούς της Νέας Ηπείρου. Το γεγονός όμως ότι οι Αλβανοί του Καυκάσου έπαυσαν να αναφέρωνται στην ιστορία μετά τον έκτον αιώνα, τέσσερις δε αιώνες αργότερα αρχίζει να αναφέρεται στις ιστορικές πηγές δράσις Αλβανών ή Αλβανιτών στη Νέαν Ήπειρο, εδημιούργησε μεγάλη περιπλοκή στις θεωρίες των εθνολόγων που ασχολήθηκαν με την καταγωγή των τελευταίων αυτών. Πάντως, ύστερα από την εκτενέστατη διερεύνησι που έγινε πάνω στο θέμα αυτό, η σύγχρονη επιστήμη πιστεύει ότι μόνο για σύμπτωσι πρόκειται και δεν υπάρχει καμμία σχέσις μεταξύ των δύο λαών που σε διαφορετικές εποχές εμφανίζονται με το ίδιο όνομα, ο ένας στις ανατολικές παρυφές του Πόντου και ο άλλος στη δυτική πλευρά της χερσονήσου του Αίμου’’ (σελ. 15).

Ομοίως και ο Λουκάς Μπέλλος στο βιβλίο του ‘’Αλβανικά ή αι τρεις ζώσαι διάλεκτοι της Ελληνικής γλώσσης’’ υποστηρίζει ότι: ‘’Ώστε λίαν πιθανόν αποβαίνει, ότι οι νυν κάτοικοι της Ιλλυρίας (Αλβανίας) εισίν οι αρχαίοι Ιλλυριοί, ονομασθέντες Αρβανίτες από του όρους Αρβάνου κατ’ Άνναν την Κομνηνήν, μηδέν δε κοινόν έχοντες μήτε προς τους Αλβανούς της Ρώμης, οίτινες ήσαν Λατίνοι οικούντες την πόλιν Άλβανον, μήτε προς τους του Καυκάσου, οίτινες αναφέρονται Μασσαγέται, τουρκικής δηλ. φυλής’’ (σελ. 61).

Αμφότεροι όμως οι ερευνητές πλανώνται, όπως θα αποδείξουμε, διότι όλοι αυτοί οι Αλβανοί στους οποίους αναφέρονται έχουν σχέση μεταξύ τους.

Πολύ σωστά ο Παναγιώτης Κουπιτώρης στο βιβλίο του ‘’Αλβανικαί Μελέται’’ υποστηρίζει ότι οι Αλβανοί ήταν ένα ελληνικό φύλο, το οποίο μετανάστευσε στον Καύκασο. Γράφει συγκεκριμένα: ‘’Επιρρωννύει δε την συγγένειαν των εν Ευρώπη και εν Καυκάσω Αλβανών και η τούτων εξ Ελλήνων καταγωγή. Κατ’ αρχαίας παραδόσεις και υπομνήματα οι συγγραφείς παραδιδόασιν ότι οι εν Καυκάσω πάλαι Αλβανοί κατήγοντο εκ Θεσσαλών των μετά Ιάσονος στρατευσάντων επί τους Κόλχους, και την Ιβηρίαν και Αλβανίαν επελθόντων μέχρι Κασπίας’’ (σελ. 25). Ο Κουπιτώρης παραθέτει απόσπασμα από τον Τάκιτο που επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία (TacitiAnnal. 6, 34).

Ομοίως και ο Ιάκωβος Θωμόπουλος στο βιβλίο του ‘’Πελασγικά’’ γράφει: ‘’Επιρρωνύει δε τέλος την συγγένειαν των εν Καυκάσω Αλβανών προς τους εν Ευρώπη και προς τα Ελληνοπελασγικά φύλα η συνείδησις, ην είχον ούτοι περί της ιδίας καταγωγής ομολογούντες εαυτούς κατά την παράδοσιν απογόνους των εκ Θεσσαλίας μετά Ιάσονος στρατευσάντων επί τους Κόλχους, και την Ιβηρίαν και την Αλβανίαν επελθόντων μέχρι Κασπίας (Tacit. Annal. 6, 34). Η αυτή παράδοσις ιστορεί τους εν τω Ευξείνω υπό τον Καύκασον Αχαιούς, τους νομαδικώς και από της κατά θάλασσαν πειρατείας ζώντας, είτε Φθιώτας Αχαιούς από της στρατιάς του Ιάσονος είτε αποίκους Ορχομενίων Βοιωτών μετά Ιαλμένου πλανηθέντων εκεί μετά την άλωσιν της Τροίας (Στραβ. 416. 495) (σελ. 687).

Η σχέση των Αλβανών της Βαλκανικής με τους Αλβανούς του Καυκάσου ενισχύεται και από τα κοινά γεωγραφικά ονόματα ανάμεσα στον Καύκασο και την Βαλκανική.

Στην Αλβανία του Καυκάσου έχουμε Κεραύνια όρη, Αλβάναν πόλιν, Αλβάνον ποταμόν (Πτολ. V, 12) και φυλή Τούσκων (Πτολ. V, 9), τα οποία σχετίζονται με τα Κεραύνια όρη στα Ιλλυρικά όρια της Ηπείρου, το Αλβανόν όρος, την Αλβανόπολη στην Ιλλυρία και τους Τόσκους στη σημερινή Αλβανία.

Ας εξετάσουμε ονόματα ποταμών που υπάρχουν στον Καύκασο και τη σχέση τους με ονόματα αρχαίων λαών, πόλεων, βουνών και ποταμών της Βαλκανικής, όπως τα συσχετίζει ο Ιάκωβος Θωμόπουλος..

Άβας. Πρβλ. τους Λελεγικούς Άβαντες στην παραλία και τα νησιά της Μ. Ασίας και στην Εύβοια.

Αλαζόνιος. Πρβλ. τους Αλιζώνες του Ομήρου, οι οποίοι κατοίκησαν κατά τον Έφορο την παραλία μεταξύ Μυσίας, Καρίας και Λυδίας.

Γέρρος. Πρβλ. Γερώνιον πόλη στα όρια μεταξύ Ιλλυρίας και Μακεδονίας.

Καμβύσης. Πρβλ. τα Καμβούνια όρη της Θεσσαλίας.

Κύρος. Πρβλ. Κίρι ποταμός της σημερινής Αλβανίας στη Σκόδρα.

Ροιτάκης. Πρβλ. Ροίτειον ακρωτήριο και πόλη Τρωάδας και Ροίτιον όρος Κορσικής.

Χάνης. Πρβλ. Χάον όρος στην Αργολίδα, Χάονες, Χαονία και Χαύνοι στην Ήπειρο.

Ας εξετάσουμε ονόματα πόλεων του Καυκάσου και τη σχέση τους με ονόματα περιοχών, πόλεων και οικογενειών της Βαλκανικής, όπως τα συσχετίζει ο Ιάκωβος Θωμόπουλος..

Αβλιάνα. Πρβλ. Αυλών πόλη στη Λακωνική, στην Αρκαδία, στην Κρήτη και στην Ήπειρο.

Βακχία. Πρβλ. Βάκχιον νησί στην Μικρασιατική παραλία.

Βαρούκα. Πρβλ. το όνομα της οικογένειας Βαρούχα της Ηπείρου.

Γάγγαρα. Πρβλ. Γάγγρη πόλη της Παφλαγονίας

Δεγλάνη. Πρβλ. το Ηπειρωτικό όνομα Δαγκλής.

Μισία. Πρβλ. Μισητός πόλη Μακεδονίας, Μίσιος ποταμός στην Πικεντίνα της Ιταλίας.

Μοζιάτα. Πρβλ. Μυζεκία περιοχή της σημερινής Αλβανίας.

Σαμουνίς. Πρβλ. Σαμουλία πόλη Καρίας.

Σανούα. Πρβλ. Σάνη πόλη Θράκης

Σώζεται μάλιστα και το όνομα του βασιλιά των Αλβανών του Καυκάσου Οροίζης ή Οροίσης, του οποίου το όνομα ο Θωμόπουλος συσχετίζει με τον Όροιδο, τον βασιλιά των Θεσπρωτικών Παραυαίων της Ηπείρου.

Από τη γλώσσα των Αλβανών του Καυκάσου σώζεται μόνο μία λέξη από τον Στράβωνα (11, 2, 15), ο οποίος γράφει ότι κάσπιον καλούσαν τον Καύκασο κατά τον Ερατοσθένη οι επιχώριοι. Ο Θωμόπουλος υποστηρίζει ότι το θέμα βρίσκεται στα αλβανικά κάρπε-α, κάρμε-α, σκρέπ-ι, σκάμbι ‘πέτρα, βράχος’.

Από όλα αυτά φαίνεται ότι οι Αλβανοί και οι Αχαιοί του Καυκάσου ήταν πανάρχαια Ελληνοπελασγικά φύλα, τα οποία είχαν μεταναστεύσει σε αυτές τις περιοχές από την Βαλκανική κατά την προϊστορική περίοδο. Περισσότερες όμως αποδείξεις για τις πανάρχαιες μετακινήσεις των Ελληνοπελασγών σε αυτές τις περιοχές θα παρουσιάσω σε επόμενα δημοσιεύματά μου σε αυτό το ιστολόγιο.

ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΩΝ

Η γενετική αυτή μελέτη αποδεικνύει ότι οι Έλληνες και οι Αλβανοί έχουν κοινή καταγωγή.

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΩΝ

 

Άλλη μια γενετική μελέτη που αποδεικνύει ότι οι Έλληνες και οι Αλβανοί έχουν κοινή καταγωγή. Αμέσως μετά ακολουθούν οι Βούλγαροι.

Η εικόνα έχει ληφθεί από την ιστοσελίδα του dienekes, http://dienekes.blogspot.com/search/label/Slavs?updated-max=2006-11-07T21%3A49%3A00%2B02%3A00&max-results=20

Όλοι αυτοί οι πλαστογράφοι της Αρβανίτικης ιστορίας θα λάβουν την απάντηση από το στόμα των ίδιων των Αρβανιτών, των εγγονών των Αρβανιτών επαναστατών του ’21. Από τον Σέχο, τον Μπότσαρη και τον Τζαβέλλα, οι οποίοι ήξεραν καλύτερα από κάθε σύγχρονο την καταγωγή τους και την καταγωγή των παππούδων τους. Θα παρουσιάσουμε λοιπόν την Προκήρυξη του Αρβανίτικου Συνδέσμου της Ελλάδος, που συντάχθηκε το 1899 από τους Σέχο, Μπότσαρη και Τζαβέλλα. Η Προκήρυξη δημοσιεύτηκε το Μάιο του 1899 από το περιοδικό Ελληνισμός που εξέδιδε η εθνική εταιρεια Ελληνισμός και επανεκδόθηκε το 1995 από τον Αριστείδη Κόλλια. Παραθέτουμε την προκήρυξη με τη γλωσσική μορφή και την ορθογραφία στην οποία γράφτηκε.

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΑΣ

ΑΔΕΡΦΙΑ! Σας λέγομε και σας ονομάζομε αδέρφια, γιατί όσο κι αν μας χωρίζουν ο τόπος κι η θρησκεία, δεν παύομε να είμεστε αδέρφια, επειδή όλοι οι αρβανίτες, όπου και αν βρισκομέστε σήμερα, είμαστε απόγονοι των Πελασγών. Σήμερα βρισκόμεστε σ' εποχή που αναγεννιούνται τα έθνη. Κυττάξετε τους Έλληνες! Ήταν σκλάβοι και δούλευαν κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Ξύπνησαν μια μέρα στη φωνή του Ρήγα τους, και σηκώθηκαν, έσπασαν τα σίδερα της σκλαβιάς, έδιωξαν τον τύραννο από το χώμα τους και γίνηκαν βασίλειο. Κυττάξετε τους Σέρβους! Επαναστάτησαν κι ελευτερώθηκαν!  Κυττάξετε τους Μαυροβουνιώτες!...Ημείς μονάχα οι Αρβανίτες, είμεστε ακόμα στον ύπνο, κι οι εχτροί μας μας περικυκλώνουν και θέλουν να μας καταξεσκίσουν και να μας κατακομματιάσουν!  Η Αυστρία έχει το μάτι καρφωμένο στην Αρβανιτιά μας. Η Ιταλία θέλει τον Αυλώνα μας. Το Μαυροβούνι θέλει τη Σκόντρα μας, η Σερβία, η Βουλγαρία κι η Βλαχία αντιμάχονται για τα Μπιτώλιά μας, για το Ντουράτσο μας, την Πρισρένη μας, και για την Κρόιά μας, την πόλη που χρησίμεψε ως πρωτεύουσα του Σκεντέρ μπεή μας! Όλα τα έθνη που είχε πατήσει η Τουρκιά πιο λίγο, πιο πολύ ελευτερώθηκαν κι ημείς, οι αρβανίτες, βρισκόμεστε χωρίς δική μας λευτεριά, και το χειρότερο που χάσαμε την εθνική μας ύπαρξη, και λογαριαζόμαστε από τον κόσμο ως τούρκοι, ενώ δεν είμεστε καθόλου τούρκοι αλλά καθαροί αρβανίτες, απόγονοι των Πελασγών.

Παρατήρηση δική μου: Ποιά είναι η Αρβανιτιά που όλοι οι λαοί την επιβουλεύνται; Ποιοί είναι αυτοί οι Αρβανίτες που θεωρούνται Τούρκοι; Οι Τουρκαλβανοί!!! Αντικαταστήστε στην προκήρυξη τη λέξη Αρβανίτης με τη λέξη Αλβανός και τη λέξη Αρβανιτιά με τη λέξη Αλβανία και θα βγάλετε νόημα. Οι Αρβανίτες ήταν λοιπόν Αλβανοί! Οι Αρβανίτες (=Αλβανοί) της Ελλάδας (Σέχος, Μπότσαρης, Τζαβέλλας)  απευθύνονται με αυτή την προκήρυξη στους αδελφούς τους Αρβανίτες (=Αλβανούς) της Αρβανιτιάς (=Αλβανίας). Ας δούμε όμως τι άλλα λένε οι Αρβανίτες στην προκήρυξη αυτή:

Ημείς οι αρβανίτες είμασταν πάντοτε οι στήλοι της Τουρκίας. Το αίμα το αρβανίτικο τετρακόσια τόσα χρόνια έτρεξε και τρέχει σαν ποτάμι για τη ζωή της Τουρκίας. Αν ελείπαμε ημείς, η Τουρκία από πολλά χρόνια θα είταν φευγάτη από την Ευρώπη. Και όμως η Τουρκία δεν εννοεί να μας δώσει τη λευτεριά μας.

Παρατήρηση δική μου: Οι Αρβανίτες στήλοι της Τουρκίας; Άρα οι Αρβανίτες ήταν Αλβανοί, οι λεγόμενοι Τουρκαλβανοί!!! Αλλά για να δούμε παρακάτω το κείμενο:

Ήρθε, αδέρφια, ο καιρός που πρέπει όλοι οι Αρβανίτες νάχωμε μια γνώμη. Πρέπει να αφήσωμε την έχτρα που μας γέννησαν η Τουρκιά κι οι θρησκείες. Την Τουρκιά και τες θρησκείες πρέπει να τες αφήσωμε κατά μέρος. Η Τουρκιά είναι ξένο σώμα και πρέπει να τη πετάξωμε πέρα, η θρησκεία είναι για τον καθένα χωριστά και πρέπει ο καθένας να την βαστάξει όπως την ηύρε. Θα ήταν καλό να είμασταν οι αρβανίτες όλοι μωαμεθανοί ή όλοι χριστιανοί, αλλά αφού βρισκόμεστε σε διάφορες θρησκείες: μωαμεθανοί και χριστιανοί, και σε διάφορες αιρέσεις: ορθόδοξοι, παπιστάνοι, μουσουλμάνοι, μπεκτασλίδες, ρουφαΐδες καλόν είναι να αφήσωμεν τες θρησκείες και τες αιρέσεις κατά μέρος.

Παρατήρηση δική μου: Ποιοί είναι αυτοί οι Αρβανίτες που είναι Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι και ανήκουν σε όλες αυτές τις αιρέσεις; Μα ασφαλώς οι Αλβανοί!!! Ας δούμε όμως τη συνέχεια της προκήρυξης:

Είπαμαν ότι είμεστε περικυκλωμένοι από εχτρούς. Το μόνο κράτος απ’ όλα όσα ξεφύτρωσαν από τες στάχτες, κι από τα χαλάσματα της Τουρκίας που έχει εγγυημένη την ύπαρξή του απ’ όλη την Ευρώπη είναι η Ελλάδα. Επίτηδες σας λογαριάσαμαν την Ελλάδα σαν εχτρό μας, γιατί η όψη των πραγμάτων έτσι τη δείχνει.  Αλλ' αν βαθύνουμε λίγο στην ουσία, αν συμβουλευτούμε λίγο την ιστορία, αν εξετάσωμε το πράγμα καλά, θα ιδούμε ότι η Ελλάδα δεν έχει καμμιά έχτρα μ' εμάς.

Παρατήρηση δική μου: Είναι σαφής η διάκριση που γίνεται στην προκήρυξη ανάμεσα στους Αρβανίτες και τους Έλληνες. Άρα άλλο Αρβανίτες, άλλο Έλληνες. Αλλά για να δούμε παρακάτω την προκήρυξη. Αυτά που λένε οι Αρβανίτες εδώ χαλάνε και την προπαγάνδα των σύγχρονων Ελλήνων και των Αλβανών:

Η Ιστορία μας λέγει ότι οι Έλληνες είναι απόγονοι των Πελασγών, των παππούδων μας, ότι Έλληνες κι Αρβανίτες, κατά τους βυζαντινούς χρόνους είχαν μια θρησκεία, ένα βασίλειο, και μια πατρίδα, κι ότι ο Σκεντέρμπεης μιλούσε κι Αρβανίτικα κι ελληνικά κι έγραφε την ελληνική γλώσσα σαν έλληνας, κι ότι η Ελλάδα η σημερινή είναι έργο αρβανίτικο κι ελληνικό.

Παρατήρηση δική μου: Άρα οι Έλληνες και οι Αλβανοί/Αρβανίτες είναι συγγενείς λαοί, αφού είναι απόγονοι των Πελασγών. Και όμως η σύγχρονη Ελληνική προπαγάνδα παρουσιάζει τους Πελασγούς ως Έλληνες και τους Αλβανούς ως μη Πελασγούς, ενώ η σύγχρονη Αλβανική προπαγάνδα παρουσιάζει τους Πελασγούς ως Αλβανούς και τους Έλληνες ως μη Πελασγούς!!! Και στην προκήρυξη φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Σκεντέρμπεης ήταν Αλβανός/Αρβανίτης και όχι Έλληνας, αφού, όπως το κείμενο λέει, ήξερε να γράφει και Ελληνικά σαν Έλληνας. Σαν Έλληνας, αφού ήταν Αρβανίτης/Αλβανός. Ας δούμε όμως τη συνέχεια της προκήρυξης:

Στον αγώνα του 1821, που έκαμε η Ελλάδα εναντίον της Τουρκίας αγωνίστηκε κι η δική μας φυλή, η αρβανίτικη, και με τη βοήθεια τη δική μας, την αρβανίτικη, ελευτερώθηκε η Ελλάδα. Ανάμεσα σε τόσους ήρωες που ανέδειξε η ελληνική επανάσταση του 1821 όλοι οι θαλασσινοί ήρωες, εξόν μόνον από τους Ψαριανούς, είταν Αρβανίτες. Οι πλειότεροι ήρωες της Στεριάς είταν αρβανίτες. Εξόν από τους χριστιανούς αρβανίτες είταν και τρεις - ήμισυ χιλιάδες αρβανίτες μωαμεθανοί που πολεμούσαν μαζί με τους Έλληνες εναντίον των Τούρκων, και αρχηγοί αυτωνών των αρβανιτών είταν ο Ταφίλ-Μπούζης, ο Γκιολέκας, ο Χόντος, και άλλοι φημισμένοι καπεταναραίοι αρβανίτες. Δεν θα πούμε κανένα ψέμα, αδέρφια, αν πούμε ότι οι Αρβανίτες ελευθέρωσαν την Ελλάδα!

Συμπερασμα: Στην επανάσταση του ’21  πολεμούσαν στο πλευρό των Ελλήνων και Αρβανίτες, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Και η επανάσταση ήταν Ελληνοαλβανική. Συνεχίζει η προκήρυξη:

Στην καρδιά του ελληνικού και του αρβανίτικου λαού είναι ριζωμένο το αίστημα της συγγένειας, που έχουν οι Έλληνες με τους Αρβανίτες. Ο Έλληνας πριν γείνει Έλληνας, είταν Αρβανίτης, δηλαδή Πελασγός. Έλληνας θα ειπή: Αρβανίτης πολιτισμένος.

Αφού οι Αρβανίτες στην προκήρυξη αυτή δείχνουν τη συγγένεια που έχουν με τους Έλληνες, εξηγούν στους Αλβανούς αδελφούς τους στην Αλβανία τους λόγους για τους οποίους πρέπει να ενωθούν με την Ελλάδα. Ας δούμε τη συνέχεια της προκήρυξης:

Ελλάδα χωρίς Αρβανιτιά και Αρβανιτιά χωρίς Ελλάδα είναι πράγματα μισά. Όταν η Ελλάδα κι η Αρβανιτιά σμίξουν, τότε θα γείνει μια μεγάλη Ελλάδα  και μια μεγάλη Αρβανιτιά. Τους Έλληνες τους γνωρίζομε και μας γνωρίζουν. Ζήσαμε χιλιάδες χρόνια με τους Έλληνες και ζούμε ακόμα σαν αδέρφια. Χιλιάδες Έλληνες ζούνε μέσα στην Αρβανιτιά και χιλιάδες Αρβανίτες ζούνε μέσα στην Ελλάδα και ποτέ ώς τα σήμερα δεν ήρθαν σε αμάχη, αλλά στην Αρβανιτιά οι Έλληνες με τους Αρβανίτες ζουν σαν αδέρφια και στην Ελλάδα οι Αρβανίτες με τους Έλληνες ζούνε σαν αδέρφια. Ό, τι είναι ελληνικό είναι κι αρβανίτικο κι ό, τι είναι αρβανίτικο είναι κι ελληνικό. Το αίμα νερό δε γένεται! Κυττάξετε, αδέλφια, πόσους μεγάλους λόγους έχομε να γείνωμε ένα με τους Έλληνες, ενώ δεν έχομε κανένα λόγο να ζυγώσωμε τους Ιταλούς, τους Αυστριακούς, τους Σέρβους και τους Βουλγάρους!!! Όταν λέγωμε να γείνωμε ένα με τους Έλληνες, δεν εννοούμε να σμίξωμε τες θρησκείες μας ή την κυβέρνησή μας. Τέτοια σμίξη δεν την εννοούμε, ούτε τη θέλομε! Ημείς θέλομε από την Ελλάδα ν’ ασφαλίσωμε τον τόπο μας, ν’ αναστήσωμε το εμπόριό μας, να φωτιστούμε από την παιδεία της. Ημείς εννοούμε η Ελλάδα να έχη ισχή ως κράτος στην Ελλάδα, κι η Αρβανιτιά στην Αρβανιτιά, και όχι η Αρβανιτιά να είναι υποκείμενη στην Ελλάδα. Εννοούμε την ένωση μόνο σε μια φανερή και συμφωνημένη συμμαχία κι επιμαχία, έχοντας τον ίδιο Βασιλιά, τον ίδιον υπουργό του Πολέμου, και να πολεμάη υποχρεωτικώς η Ελλάδα χάριν της Αρβανιτιάς κι η Αρβανιτιά χάριν της Ελλάδας, μ' ένα λόγο να έχωμε τους ίδιους φίλους και τους ίδιους εχτρούς. Εννοούμε η Αρβανιτιά να έχη ξεχωριστό στράτευμα, ξεχωριστή χωροφυλακή, ξεχωριστή αστυνομία, ξεχωριστή διοίκηση, ξεχωριστό ταμείο, ξεχωριστά δικαστήρια, ξεχωριστή παιδεία. Τέτοιο παράδειγμα έχομε την Αυστρία και την Ουγγαρία, όπου δεν υπάρχει κι η συγγένεια που υπάρχει ανάμεσα Ελλήνων κι Αρβανιτών. Εμπρός αδέρφια! Ελάτε να γείνωμε ένα Ελληνοαρβανίτικο Βασίλειο, και πρέπει να γείνωμε, γιατί έχομε ένα αίμα, μια Πατρίδα κι ένα Θεό!

Αυτό ήταν το κείμενο της προκήρυξης που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Οι Αρβανίτες συντάκτες της προκήρυξης Σέχος, Μπότσαρης και Τζαβέλλας θεωρούν τους Αρβανίτες Αλβανούς και απευθύνονται στους αδελφούς τους Αλβανούς της Αλβανίας. Θεωρούν όμως και τους Έλληνες συγγενείς τους, αφού και οι δύο, Έλληνες και Αρβανίτες/Αλβανοί, είναι Πελασγοί. Η προκήρυξη αυτή ανατρέπει τους ιστορικούς μύθους που επικρατούν για τους Αρβανίτες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αλβανία. Οι Αρβανίτες ήταν Αλβανοί και είναι και Έλληνες, επειδή ακριβώς είναι Αλβανοί. Και αυτό επειδή Έλληνες και Αλβανοί αποτελούν τον ίδιο και τον αυτό λαό, την ίδια και την αυτή φυλή. Το αίμα νερό δε γίνεται. Gjaku uj s' benet.

ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΤΟΝ 19^Ο ΑΙΩΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΥΧΩΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗ

Ο Αρβανίτης πολιτευτής Μιχαήλ Λαμπρυνίδης στο βιβλίο του «Οι Αλβανοί κατά την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησον» πραγματεύεται την καταγωγή των Αρβανιτών. Το βιβλίο του χρηματοδοτήθηκε από τον Σύνδεσμο Σπετσιωτών, δηλαδή από τους ίδιους τους Αρβανίτες. Ας δούμε τι γράφει το Διοικητικό Συμβούλιο Σπετσιωτών: «Ευτυχείς λογιζόμεθα δημοσιεύοντες την περί Αλβανών πραγματείαν του εγκρίτου πολιτευτού Ναυπλίας κ.Μιχαήλ Λαμπρυνίδου, ευγενώς παραχωρηθείσαν τω ημετέρω Συνδέσμω προς δημοσίευσιν παρά του Συγγραφέως. Η δημοσίευσις του λίαν ενδιαφέροντος ιστορικού τούτου δοκιμίου θέλει τα μάλιστα συντελέσει εις την διαφώτισιν του πολλού κοινού και ιδιαίτατα των Αλβανογενών Ελλήνων περί της εθνολογικής αυτών καταγωγής. Ο Σύνδεσμος ημών ανέλαβε την δημοσίευσιν τούτου πεπεισμένος ότι ασμένως θέλει επικροτηθή παρά του κοινού.

Εν Πειραιεί τη 3 Ιανουαρίου 1907

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΠΕΤΣΙΩΤΩΝ».

Το κείμενο είναι αποκαλυπτικό. Οι ίδιοι οι Αρβανίτες αναλαμβάνουν την έκδοση του βιβλίου του Λαμπρυνίδη, δίοτι, όπως λένε, το βιβλίο αυτό θα συντελέσει στη διαφώτιση «των Αλβανογενών Ελλήνων περί της εθνολογικής αυτών καταγωγής». Ο Λαμπρυνίδης υποστήριζε ότι οι Αρβανίτες ήταν αλβανικής καταγωγής. Μα αν οι Αρβανίτες πίστευαν ότι δεν ήταν Αλβανοί, θα ξεσηκώνονταν με ένα τέτοιο βιβλίο. Και όμως όχι μόνο δεν ξεσηκώθηκαν, αλλά το χρηματοδότησαν. Θα έγραφε ο Λαμπρυνίδης ένα βιβλίο που θα ξεσήκωνε τους ψηφοφόρους εναντίον του; Ασφαλώς και όχι.

Ο Λαμπρυνίδης στη σελίδα 5 του βιβλίου του λέει ότι οι Αλβανοί που εισέβαλαν στην κυρίως Ελλάδα τον μεσαίωνα ήταν Σκιπετάρ. Ας δούμε το κείμενο: «Οι Αλβανοί, Σκιπετάρ, ως ωνομάζετο ο φερέοικος ούτος λαός, εισέβαλλον τότε εις την θεσσαλικήν γην, το πρώτον μεν αραιώς επί σκοπώ διαρπαγής ή όπως εύρωσιν εργασίαν, βραδύτερον δε και κατά πυκνωτέρας ομάδας, όπως μονίμως εγκατασταθώσι». Ο Λαμπρυνίδης στις σελίδες 11 και 12 του βιβλίου του παραθέτει αποσπάσματα από τα έργα του Φραντζή και άλλων συγγραφέων από όπου φαίνεται ότι ο όρος Αλβανίται χρησιμοποιείτο για τους Αλβανούς που εισήλθαν στην Ελλάδα. Οι Αλβανοί/Αλβανίτες/Αρβανίτες ονομάζονταν επίσης και Ιλλυριοί. Άρα έχουμε πλήρη ταύτιση των όρων. Οι Αρβανίτες ήταν Αλβανοί/Ιλλυριοί. Ας δούμε τι γράφει ο Λαμπρυνίδης: «Υπερμεσούντως του ΙΕου αιώνος οι Αλβανοί της Πελοποννήσου, αριθμούντες ήδη υπέρ τους τριακοντακισχιλίους άνδρας των όπλων, είτε καταπλαγέντες εκ των τελευταίων οθωμανικών τροπαίων ή και πιεζόμενοι υπό των Βυζαντινών Δεσποτών και Αρχόντων και κατ' εξοχήν υπό του Άρχοντος Μουχλίου Δημητρίου Ασάνη και του Άρχοντος Λιγουρίου, Δαμαλά και Φαναρίου Ιωάννου Σπανιόλου, έχοντες δ' αρχηγούς τον Πέτρον Μπούαν και τον Μανουήλ Καντακουζηνόν σπουδαίως συνεταράχθησαν, αρνηθέντες την καταβολήν του κεκανονισμένου γεωμόρου εις τους κυρίους της γης. ''Τω αυτώ δε φθινοπώρω'', γράφει ο Φραντζής, ''του sιξβ έτους (6962 ήτοι 1454) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Άρα εδώ ξεκάθαρα ο Φραντζής αποκαλεί τους Αλβανούς της Πελοποννήσου Αλβανίτες.

Ο Λαμπρυνίδης θεωρούσε όμως τους Αλβανούς συγγενικό φύλο με τους Έλληνες. Γράφει: «Οι Αλβανοί οι εκ της αυτής μετά των Ελλήνων εθνολογικής ρίζης, των Πελασγών, προερχόμενοι, απετέλουν απλούν γένος της αυτής ομοφυλίας, τας αυτάς έχοντες παραδόσεις και τους αυτούς εθνικούς πόθους, απλώς διακρινόμενοι εκ της επιχωριαζούσης αυτοίς μητρικής διαλέκτου» (σελ. 76).

Να προσεχθεί ότι ο Λαμπρυνίδης λέει ότι οι Αλβανοί μιλούσαν τοπική διάλεκτο, όχι γλώσσα!!! Και καταλήγει: «Εκ της εθνολογικής ταύτης των Ελλήνων και των Αλβανών συγκράσεως προήλθεν η νεωτέρα Ελληνική γενεά, ήτις αρχομένου του ΙΘ' αιώνος τοσαύτας επλήρωσε λαμπράς σελίδας εν τοις δέλτοις της παγκοσμίου Ιστορίας».

Ο Αρβανίτης Φ. Βιρβιλης στο άρθρο του ''Αλβανοί και Έλληνες'' που δημοσιεύτηκε το 1899 στο έγκριτο πατριωτικό περιοδικό Ελληνισμός γράφει: «Αίμα Αλβανικόν μυριάκις ανανεωθέν ρέει εις τας φλέβας πλείστων Ελλήνων από των Κεραυνίων μέχρι του Μαλέα. Και όταν γίνεται λόγος περί Αλβανίας και Αλβανών, πώς να μη αισθανθώμεν ότι περί ημών ομιλούσιν; Υπάρχουν μάλιστα μεταξύ ημών πολλοί εν αυτή τη καρδιά της Ελλάδος, οι οποίοι έχομεν το Αλβανικόν αίμα τόσον γνήσιον, τόσο καθαρόν, όσον και οι ουδέποτε καταλιπόντες τας παρά τον Δρίνον Ιλλυρικάς φωλέας των, αδελφοί ημών. Το Αλβανικόν ζήτημα λοιπόν δεν είναι δι’ ημάς ξένον, αλλά συνέχεται με αυτήν την ίδίαν ημών ύπαρξιν. Σήμερον είναι πλέον ή βέβαιον ότι τόσον οι πρώτοι (οι Αλβανοί)  όσον και οι δεύτεροι (οι Έλληνες) είναι αυτόχθονα έθνη εν τη Ιλλυρική. Η ιστορία των πλειστάκις συνταυτίζεται εις τοιούτον βαθμόν, ώστε επί μακρούς χρόνους Έλληνες και Αλβανοί είναι εν σώμα πολιτικώς, αλλά και εθνολογικώς και εθνογραφικώς. Από των Κεραυνίων και από της κοιλάδος του Δρίνου μέχρι του Αιγαίου τίποτε το ιδιάζον δεν χωρίζει τους Έλληνας και Αλβανούς και εάν η θρησκεία δεν ενεφιλοχώρει, όπως μεταβάλη τους μεν των Αλβανών εις Μωαμεθανούς, τους δε εις καθολικούς, Έλληνες και Αλβανοί θ’ απετέλουν δίγλωσσον οικογένειαν».

Στο τεύχος του περιοδικού Ελληνισμός, όπου δημοσιεύτηκε η προκήρυξη του Αρβανίτικου Συνδέσμου Αθηνών, γράφτηκε ως πρόλογος ένα ενδιαφέρον κείμενο με τίτλο ''Ελλάς και Αλβανία'', στο οποίο ξεκάθαρα αναφέρεται η Αλβανική καταγωγή των Αρβανιτών και τονίζεται η συνεισφορά της Αλβανικής φυλής στην Επανάσταση του 1821. Ας δούμε τι λέει το κείμενο αυτό: «Η Ελληνική Παλιγγενεσία επετεύχθη διά των εθνικών του Ελληνισμού δυνάμεων, αλλ’ ουκ ολίγον συνετέλεσεν  εις την αποπεράτωσιν του αγώνος η μεθ’ ημών συνεργασία της φυλής εκείνης, ήτις ηγωνίσθη εν τη πρώτη γραμμή και κατά ξηράν και κατά θάλασσαν. Η φυλή αύτη είναι η Αλβανική, από παλαιοτάτου χρόνου συγγενής προς την Ελληνική. Οι Έλληνες μετά δυσκολίας ήθελον τολμήση κατά τας αρχάς του αιώνος τούτου να αποσείσωσι τα δεσμά τυραννικής εξουσίας, αν δεν εγνώριζον εκ των προτέρων, ότι θα είχον συμπράκτορας και συναγωνιστάς τους Αλβανούς. Από του Σουλίου και της λοιπής Ηπειροαλβανίας, από των νήσων της Ύδρας και των Σπετσών, ο Ελληνισμός έλαβε τους γενναιοτάτους των κατά ξηράν και θάλασσαν προμάχων. Ήσαν ούτοι Αλβανοί συγχρόνως και Έλληνες, διότι εκ των ιστορικών αυτών παραδόσεων εγνώριζον άνευ των δεδομένων της επιστήμης, ότι κατήγοντο από των αυτών προγόνων». Το κείμενο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί δεν γράφτηκε από Αρβανίτες, αλλά από Έλληνες επιστήμονες. Εκδότης του περιοδικού Ελληνισμός ήταν ο Ν. Καζάζης που είχε ιδρύσει την εταιρεία Ελληνισμός, που αγωνιζόταν για τα εθνικά θέματα του Ελληνισμού.

Ο διαπρεπής Αρβανίτης φιλόλογος Π. Κουπιτώρης στο βιβλίο του ''Αλβανικαί Μελέται'' που δημοσιεύτηκε το 1879 γράφει: «Οι ορθόδοξοι Αλβανοί συνέπραξαν προς κοινήν ανεξαρτησίαν μετά των Ελλήνων. Η επανάστασις ήτο σχεδόν εξίσου Αλβανική όσον και Ελληνική. Και κατά το τρίτον τουλάχιστον μέρος του Ελληνικού βασιλείου οι Αλβανοί εισίν υπεράριθμοι των Ελλήνων. Οι εν Ελλάδι Αλβανοί ουδέποτε αντεποιήθησαν της αλβανικής εαυτών ιδιότητος ουδ’ εχώρισαν ή διέκριναν εαυτούς από των Ελλήνων, αλλά και αυτός ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Μιαούλης επίστευον εαυτούς Έλληνας».